Scaliger hoogleraar Harm Beukers (20 oktober 1945 – 17 september 2020)
Op 17 september overleed, na een kort ziekbed, voormalig Scaliger hoogleraar Harmen Beukers. Hij was tien jaar aan het Scaliger Instituut verbonden en was een graag geziene gast in de Leidse Universiteitsbibliotheek.
In 2007 zocht het Scaliger Instituut een opvolger voor vertrekkend hoogleraar Wim Gerritsen. Toenmalig directeur Paul Hoftijzer vond Harm Beukers daarvoor de meest geschikte kandidaat, vanwege zijn interdisciplinaire interesses en vanwege zijn enorme kennis van de geschiedenis van de geneeskunde en van de kennisuitwisseling tussen Nederland en Japan. Beukers had toen al een lange carrière achter zich als medewerker bij de afdeling Metamedica bij de Faculteit Geneeskunde en als hoogleraar Geschiedenis der Geneeskunde (1988-2008).
Tien jaar later, in januari 2017, sprak Beukers als Scaliger hoogleraar zijn afscheidsrede Momotarō in de UB. De nalatenschap van von Siebold en Geerts uit. Dat betekende niet dat hij definitief afscheid van de Universiteitsbibliotheek nam. Beukers maakte daarna vrijwel dagelijks gebruik van zijn kamer in de UB en deed er nog volop onderzoek. In talloze colleges, voordrachten en demonstraties deelde hij zijn kennis van de bijzondere collecties met studenten en andere belangstellenden. We zijn hem daarvoor dankbaar.
Beukers verdeelde intussen zijn aandacht tussen Leiden en Nagasaki, waar hij als hoogleraar een paar jaar nog met veel plezier en energie lesgaf aan Japanse studenten in ‘Hollandkunde’. Voor zijn bijdrage aan de kennisuitwisseling tussen Japan en Nederland ontving Beukers de Keizerlijke onderscheiding in de orde van de Rijzende Zon Kyokujitsu Chūjushō.
Harm was een geboren leraar. Bij zijn aantreden als Scaliger hoogleraar zei hij: ‘studenten raken het contact met het boek en met de bibliotheek kwijt. Hij zag het als zijn taak vooral bèta-studenten weer bij de UB te betrekken.’ Daar heeft hij zich tien jaar lang hard voor gemaakt. Niemand was zo gul en onbaatzuchtig met het delen van zijn kennis, of was én bleef zo enthousiast over andermans onderzoek.